Rozbój i wymuszenie rozbójnicze.

W polskim systemie prawnym rozbój został spenalizowany w art. 280 kk, jest to przestępstwo przeciwko mieniu, a jego istotą jest forma popełnienia kradzieży, czyli poprzez przemoc, a to użycie siły fizycznej, groźba jej użycia lub doprowadzenie do staniu nieprzytomności, czy też bezbronności, zatem musi tu wystąpić niemożność okazania oporu, ewentualne, jednoczesne użycie przez sprawcę narzędzia niebezpiecznego, to wszystko musi skutkować zagrożeniem dla zdrowia lub życia człowieka. Zauważyć jednocześnie należy, że w sytuacji, kiedy ofiara nie broni się, nie ma to żadnego wpływu dla wyczerpania znamion tego przestępstwa. Co ważne z tego rodzaju przestępstwem mamy do czynienia, gdy popełniający je sprawca przywłaszcza sobie rzecz i, gdy skutkiem takiego zachowania jest wydanie rzeczy. Przestępstwo rozboju może być popełnione tylko umyślnie. Przestępstwo z art. 282 kk to wymuszenie rozbójnicze, które charakteryzuje w szczególności przemoc, użycie siły fizycznej, groźba zamachu na życie albo zdrowie, w tym wobec osoby trzeciej, albo groźba gwałtownego zamachu na mienie. Czyli zastosowanie agresji, a to wszystko ujęte w obojętnej formie, w kierunku spowodowania realnej obawy u pokrzywdzonego. Tu zatem uwidacznia się różnica między rozbojem, a wymuszeniem rozbójniczym, gdzie w tym ostatnim polecenie, co do przemieszczenia majątku pokrzywdzonego realizuje się w przyszłości, a w przypadku rozboju natychmiast.

Art.  280. Rozbój.

§1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15.
§2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem, podlega karze pozbawienia wolności od lat 3 do 20.