Istotą kontaktów jest chęć utrzymania łączności z inną osobą, niezależnie od konkretnej formy, w jakiej jest możliwe kontaktowanie się przez zainteresowanych. Jako źródło uprawnienia do kontaktów wskazuje się niekiedy istniejący stosunek prawnorodzinny (np. małżeństwo, pokrewieństwo). Istnienie tego typu sformalizowanych więzi nie jest jednak konieczne do utrzymania kontaktów w praktyce. Według prawa kontakty obejmują w szczególności dwie podstawowe formy: przebywanie z dzieckiem, np. odwiedziny, spotkanie, zabierania dziecka poza miejsce jego zamieszkania, oraz porozumiewanie się z nim poprzez rozmowę na spacerze, w domu, przez telefon.

Regulacja kontaktów rodziców z dzieckiem może być ustalona już na etapie postępowania rozwodowego lub w przypadku dzieci ze związków pozamałżeńskich osobnym pozwem ustalającym ten kontakt. Ma to miejsce np. w sytuacji, gdy dziecko przebywa na stałe tylko u jednego z rodziców, nie wyklucza to ustalenia kontaktów w drodze porozumienia między rodzicami. I dopiero wskutek braku owego porozumienia spowoduje to konieczność rozstrzygnięcia tej sprawy przez Sąd. Można wyróżnić, jeżeli dobro dziecka tego wymaga, ograniczenia kontaktów z dzieckiem jednego lub obojga rodziców. Forma tych ograniczeń może przejawiać się w różny sposób, np. zakaz zabierania dziecka poza miejsce jego stałego pobytu lub zakaz widywania się z nim w ogóle, wtedy można korzystać z innych form łączności (np. rozmowy telefoniczne).

W przypadkach niezwykle ekstremalnych, kiedy to dobro dziecka jest poważnie zagrożone lub wręcz naruszone Sąd zakaże jakiejkolwiek formy kontaktu¹.

Mając powyższe na uwadze i dobro Twojego dziecka, warto żeby pomógł Ci fachowiec. Zapraszam do kontaktu - prawnik z Opola Tomasz Piróg.